| SEYHAN TÜREMEN
çok sevdim kopyaladım…
|
| Biraz önce televizyon haberlerinde,Sudan’da kırbaçlanan kadını seyrettim.Yedi yaşındaki kızım sordu,”Niye kırbaçlıyorlar, ne yapmış?”Karım cevapladı,”Pantalon giydi diye kırbaçlıyorlar.Atatürk olmasaydı,bizde böyle olurduk.” Kızım küçüçuk dünyasında ne düşündü,ne hissetti bilmiyorum ama ben dün gece onu uyuturken masasının üstünde duran ve yavaş yavaş dönen Atatürk kristalini hatırladım.Fotoğrafını çekmiştim karanlıkta.Sizinle paylaşmak istedim bu fotoğrafı ve ona baktıkça hissttiklerimi… Kristal kütle öyle bir duruyorduki,sanki milletçe onu ve düşüncelerini dondurup rafa kaldırmıştık.Bize topluca neler olmuştu?Bizi bir arada tutan o ve düşünceleri değilmiydi?Onunla aramızdaki bağı kimler inceltmişti? Ben onun altın rengi saçlarını değil, Ben onun deniz mavisi gözlerini değil, Karga kovalıyışını,içkisini,sigarasını hiç değil. Ben onun heykellerini,büstlerini değil, Ben onun bağımsız karakterini sevdim. Ben ondan,birey olmayı,insan olmayı öğrendim. Ben ondan,insan olmadan ulus olunamayacağını öğrendim. Bağımsız olmadan,ibadet bile edilemeyeceğini, İnsan olmadan, dindar hiç olunmayacağını öğrendim. Ben onu bunun için sevdim.Aklımı ve kalbimi kaybetmez veya satmazsam hepde seveceğim… |
Reklamlar
atam çok yaşasın..